بخش خصوصی فقط به تمرکز و دستیابی هرچه بیشتر ثروت می‌اندیشد/ وجود نمونه های موفق مشارکت تعاونی و بخش خصوصی در ایران
به گزارش روابط عمومی سازمان دانشجویان جهاد دانشگاهی، امید هاشمی ضمن تعریف تعاونی و بخش خصوصی گفت وقتی به اهداف آنها به دقت بنگریم شاهد تفاوت ماهوی این بخش‌ها خواهیم بود. تعاونی ها برای مقابله با فشار اقتصادی قشر کم درآمد جامعه و توانمندسازی این‌ها به وجو آمده ولی بخض خصوصی برای کسب سود تشکیل شده است.
وی ادامه داد:
زهرا پورمحسنی طبق تعریف بروملی تشریک منافع در اقتصاد نوعی رابطه‌ی اجتماعی پیچیده است که در آن طرفین قرارداد بنا به حق مالکیت سود میبرند و حق مالکیت در اینجا بسته به ماهیت رابطه ایجاد شده بین طرفین قرارداد متفاوت است.
تشریک منافع یک بحث همواره اقتصادی نیست بلکه می تواند بحث اجتماعی، سیاسی یا هر بحثی در راستای اهداف تعاونی باشد.
شرکت‌های منابع انرژی باید با شرکت‌های خصوصی تشریک منافع داشته باشند تا به ایجاد شغل و کم شدن هزینه کمک کند، یکی از چالش‌ها در کشورهای در حال توسعه شراکت کسب و کارهای محلی با شرکت های خصوصی است که نفوذ و قدرت دارند و این دو در کنارهم اقتصاد حمایتی می‌تواند در کنار اقتصاد جهانی پا به عرصه ظهور بذارد.
عاطفه محمودیان نفر دوم تیم موافق گفت: در جایی که تعاونی‌ها هنوز به جایگاه اساسی و حقیقی براساس اسناد بالادستی نرسیده اند چطور می‌توان بدون ارتباط ضابطه مند و تعریف شده، تشریک منافع این دو حوزه جدا از هم را متصور بود؟
بعنوان مثال در ایران به معنای واقعی بخش خصوصی طبق تعریف بیان شده نداریم بلکه بیشتر تحت عنوان بخش خصولتی از آن یاد می‌شود چرا که بیشتر افراد برحسب رانت مدیران دولتی بر بخش خصوصی ورود پیدا کرده‌اند در حالیکه در قانون بخش تعاون در فصل اول که اهداف و ضوابط کلی بخش تعاونی اشاره دارد در ماده (۱) بند اول ایجاد و تامین شرایط و امکانات کار برای همه به منظور رسیدن به اشتغال کامل را در اولویت قرار میدهد.
بند سوم پیشگیری از تمرکز ثروت در دست افراد وگروه‌های خاص جهت تحقق عدالت اجتماعیرا بیان می کند و در بند چهارم جلوگیری از کارفرمای مطلق شدن دولت مطرح می‌گردد.
فقط با توجه به ماده اول که اهداف را بیان میکند در تمام موارد بیان شده با اهداف بخش خصوصی در تضاد است چراکه اکثراً مدیران دولتی بر آنها مدیریت می‌کنند، در بخش خصوصی اشتغال کامل اصلاً معنایی ندارد زیرا سودآوری و بهره‌وری بالا اقتصادی که در اثر نیروی کار ارزان قیمت کم و سرمایه بالا در اولویت است که مثال هفت تپه نمونه بارز آن می‌باشد.
بخش خصوصی فقط به تمرکز و دستیابی هرچه بیشتر ثروت می‌اندیشد و گاهاً از ایجاد انحصار و احتکار بیمی ندارد و واژه تحقق عدالت اجتماعی که در تعاون یاد می‌شود اصلاً جایگاهی ندارد. در نهایت توسعه و تحکیم مشارکت و تعاون عمومی در بخش خصوصی را چه براساس تعریف بخش خصوصی و چه تا به امروز شاهد عملکرد آن بوده‌ایم را مشاهده نکرده ایم.
هانیه روشن منش از گروه مخالف با توجه به گزاره، شریک شدن بخش تعاونی داخلی را داشته باشیم که با یک شرکت خصوصی خارجی مشارکت داشته باشد یا برعکس هردو می توانند داخلی باشند برای مثال یک تعاونی مثل تعاونی قالی‌بافی بانوان یک محصولی را تولید می کند اما برای عرضه آن نیاز به بازار فروش دارد که بحث ورود بخش خصوصی مطرح می شود تا با زمینه‌سازی این بازار را فراهم کند.
زمینه سازی برای بازار فروش، ورود بازارهای جهانی عرصه ی اقتصاد بین المللی و گردش سرمایه و تبدیل ریال به سایر ارزهای معتبر از دلایل حائز اهمیت بودن بخش خصوصی در تعاون است.
عاطفه محمودیان در جمع‌بندی بخش خصوصی بدون یک رابطه نظام‌مند و تعریف شده به سمت حذف تعاونی در ایران پیش رفته است.
وی افزود: یک شرکت خصوصی خواهان بهره‌وری اقتصادی است و از لحاظ ماهیت با بخش تعاون که اشتغالزایی، کاهش فقر و عدالت اجتماعی است؛ براساس اصل ۴۳ و۴۴ قانون اساسی قابل جمع نیست.
وی تصریح کرد: تعاونی‌ها همیشه محل سوءاستفاده بوده‌اند. بخش خصوصی با تشریک منافع با بخش تعاونی از وام‌ها، مجوزها و حمایت‌های این بخش استفاده به نفع میکند.
محمودیان ادامه داد: هنوز تعاونی‌ها به ۲۵ درصد بخش اقتصاد نرسیده‌اند با این حال در شرایط کنونی قائل به تشریک منافع بین بخش خصوصی و بخش تعاونی نیستیم زیرا همین تعارض منافع ذکر شده در نهایت منجر به حذف تعاونی می‌شود، یک بنگاه اقتصادی خصوصی از طریق سرمایه در گردشی که از عوامل خارجی جذب کرده است بقا دارد. فقط و فقط به منفعت اقتصادی فکر میکند.
تمام حرف تیم جدال احسن در مقام موافق اینست که اگر ما بتوانیم طبق تعاریف دقیق و تنظیم اسناد بالادستی از روابط بین بخش تعاون و بخش خصوصی یک قاعده نظام‌مند و کارا تنظیم نمود و تشریح کرد که آنها را از اهداف جانبی و وظایف کناری دور نکند و غایت نهایی آنها همان چیزی باشد که ماهیت آنهاست در این صورت می‌تواند پشتیبانی دو بخش صورت بگیرد و منجر به اتفاق مثبتی شود ولی در شرایط حاضر و موضوعات فعلی کاملاً به ضرر تعاونی‌هاست.
روشن منش در ایران نمونه های موفقی از مشارکت تعاونی و بخش خصوصی داریم چون بخش تعاون از نقطه نظر کار و بخش خصوصی از نقطه نظر سهام و سرمایه در شراکتی اهمیت دارند لذا در مشارکت آنها عملاً دو نظارت وجود خواهد داشت اما در مشارکت دولت و بخش خصوصی نظارتی بر بخش دولتی وجود ندارد
مشکل اصلی بخش تعاونی ها مشکلات مالی است از آنجایی که بخش خصوصی از منابع مالی خوبی برخوردار است می تواند به کمک تعاونی ها بیاید و زخم های کهنه ی بخش تعاون را که اکثراً سر منشا مالی دارند را بهبود ببخشد و این امر نه تنها به بخش تعاون ضربه نزده بلکه زمینه ی تعامل و همکاری و تشریک این دو بخش را فراهم میکند.
نظر شما :