برگزاری مناظرۀ دانشجویی دربارۀ برنامۀ هسته‌ای ایران
گروه دانشجویی «آبیدر» از استان کردستان و «محک» از استان سیستان و بلوچستان، صبح امروز در سالن سینمای دانشگاه علم و فرهنگ جهاد دانشگاهی دربارۀ برنامۀ هسته‌ای ایران با یکدیگر به مناظره پرداختند.
گروه «آبیدر» که اعضای سخنران و محقق آن را آرمان نکوراد، محسن محمودی، شاهین اصلانی و امیرعباس حیدری تشکیل می‌دادند، موافقت خود را با گزارۀ «ایران با تکیه بر تجربة تاریخی خود از بی‌اعتمادی به آمریکا، حق دارد به برنامة هسته‌ای خود به عنوان یک اهرم بازدارنده در برابر تهدیدات احتمالی ادامه دهد» اعلام کرده بود و در این مناظره، با بررسی تاریخچۀ نامطلوب آمریکا در سیاست بین‌الملل، توضیح داد که از دادن اهرم برجام به معنی سازگاری بیشتر آمریکا با ما نخواهد بود.
گروه «آبیدر» از گروه مقابل خواست که به این سوالات پاسخ بدهد:
ایران به چه علت در ابتدا به سراغ برنامه هسته‌ای رفت؟
اگر مشکل واقعاً هسته‌ای است، چرا آمریکا پس از پایبندی کامل ایران به برجام (2016-2018) یک جانبه از آن خارج شد و تحریم‌ها را بازگرداند؟
اگر ایران حق ندارد از برنامه هسته‌ای به عنوان ابزار بازدارندگی دفاعی استفاده کند، راه‌حل جایگزین شما برای مقابله با تهدیدات نظامی مستقیم اسرائیل و آمریکا چیست؟ سکوت؟ یا تسلیم؟
و اگر برنامه هسته‌ای ایران صرفاً برای بازدارندگی است و نه برای تسلیحات، چرا تیم شما از واژه «اهرم بازدارنده» واهمه دارد؟ مگر بازدارندگی، جزء مشروع سیاست دفاعی کشورها نیست؟
گروه «محک» متشکل از هومان نارویی، احمدرضا ابراهیمی مود، محمد جواد حیدری و محمدرضا شجاعیان که مخالفت خود را با گزاره اعلام کرده بود نیز در واکنش به این اظهارات اعلام کرد: «تجربۀ تاریخی بی‌اعتمادی نمی‌تواند منطق فعلی تصمیم‌گیری باشد. تجربۀ گذشته هرچند مهم است اما نمی‌تواند سیاست فعلی را بر پایه تهدید دائمی بنا نهاد چون جهان امروز از نظر دیپلماتیک و تکنولوژیک بسیار پیچیده‌تر از دوران جنگ سرد است. اهرم بازدارندۀ هسته‌ای به امنیت نمی‌انجامد، بلکه تهدیدات را افزایش می‌دهد. از منظر هزینه- فایده برنامه هسته‌ای ایران نه تنها موجب بهبود وضعیت اقتصادی و امنیتی نشده، بلکه موج تحریم‌ها انزوای دیپلماتیک و بی‌ثباتی اقتصادی را تقویت کرده است.»
گروه «محک» با بیان اینکه بازدارندگی واقعی در جهان امروز از مسیر مشروعیت بین‌المللی و توسعه داخلی می‌گذرد، تصریح کرد: «هر چه ایران بیشتر به سوی تعامل شفاف و کاهش تنش پیش برود، هزینه تهدید علیه ایران برای سایر کشورها نیز بیشتر خواهد بود.»
این گروه، از گروه موافق پرسید:
آیا بی‌اعتمادی به آمریکا به تنهایی می‌تواند توجیه کننده تداوم یک برنامه تنش‌زا و پر هزینه هسته‌ای باشد؟
اگر بازدارندگی هسته‌ای واقعا یک سپر دفاعی موثر است چرا موجب کاهش تحریم‌ها یا افزایش امنیت اقتصادی ایران نشده است؟
آیا بهتر نیست ایران به جای اتکا بر یک برنامۀ بحث‌برانگیز از ظرفیت دیپلماسی و حقوق بین‌الملل برای بازدارندگی استفاده کند؟
و اگر همۀ کشورها صرفا با استناد به بی‌اعتمادی تاریخی به دنبال سلاح بازدارنده بروند، نظم جهانی چه سرنوشتی خواهد داشت؟
گروه داوران هیئت علمی این مناظره، شامل دکتر صدیقه ببران عضو محترم هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، دکتر سعید صادقلو عضو محترم هیئت علمی دانشگاه امام حسین(ع)، دکتر محمد تقی رئیس السادات عضو محترم هیئت علمی پژوهشکده مطالعات آفریقا دانشگاه تربیت مدرس و گروه داوران دانشجویی متشکل از زهرا پورمحسنی، عضو گروه قهرمان اولین دوره مسابقات مناظره تخصصی تعاون، نگین نصیری، عضو گروه قهرمان دومین دوره مسابقات مناظره تخصصی تعاون، علیرضا ابراهیمی، عضو گروه قهرمان هفتمین دوره مسابقات ملی مناظره دانشجویان ایران بودند.
در پایان این رقابت، گروه «آبیدر» را با 125 امتیاز به عنوان برنده اعلام و با گروه «محک» که 121 امتیاز کسب کرده بود خداحافظی کردند.
نظر شما :