تسخیر سفارت آمریکا موضوع مناظره سیزدهمین دوره مسابقات ملی مناظره دانشجویان ایران

به گزارش روابط عمومی سازمان دانشجویان ایران، در دومین روز مسابقات، گروه «وصال» با موضع موافق و گروه «آوانگارد» با موضع مخالف به بررسی گزاره  « تسخیر سفارت آمریکا در سال 1358،(نه بحران گروگانگیری)، در راستای استقلال ملی و مصلحت کشور بود» پرداختند.  
گروه «وصال» با موضع موافق به بیان استدلال خود پرداختند و بیان کردند: « اصل استقلال ملی و نفی سلطه خارجی هرگونه مداخله و حضور سلطه‌جویانه قدرت‌های خارجی، به ویژه ایالات متحده آمریکا با توجه به سوابق تاریخی مداخلات مغایر با استقلال حقیقی و تمامیت ارضی کشور تلقی ‌می‌شود اصل مصلحت نظام و کشور تصمیمات کلان در مقاطع حساس تاریخی باید با در نظر گرفتن منافع بلندمدت ملی و حفظ کیان نظام جمهوری اسلامی ایران اتخاذ گردد.
نظریه انقلاب و ضرورت قطع کامل وابستگی انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷ با هدف قطع وابستگی به قدرت‌های جهانی و برقراری حاکمیت مستقل مردمی شکل گرفت. تسخیر سفارت آمریکا به عنوان مرکز هماهنگی اقدامات خصمانه علیه انقلاب نوپای اسلامی در این راستا و برای تکمیل اهداف انقلاب اقدامی ضروری و اجتناب ناپذیر بوده است. مقابله با جنگ نرم و تهدیدات امنیتی سفارتخانه ها به ویژه سفارت آمریکا در آن مقطع نه تنها به عنوان یک مرکز دیپلماتیک، بلکه به عنوان پایگاهی برای جنگ نرم، جمع آوری اطلاعات و برنامه‌ریزی برای تضعیف نظام تلقی می‌شد. اقدام دانشجویان در جهت خنثی سازی این تهدیدات و در راستای حفظ امنیت ملی بوده است.
این گروه ادامه داد: ابعاد سیاسی، امنیتی و اجتماعی تسخیر سفارت آمریکا و پیامدهای آن در چارچوب گفتمان استقلال طلبی و ضد استکباری انقلاب اسلامی ایران است و با تکیه بر تحلیل تاریخی و مبانی نظری انقلاب، نشان می دهیم که این اقدام علی رغم هزینه های زیاد، در نهایت به نفع استقلال و مصلحت کشور تمام شده است.
این گروه در ادامه استدلال های خود مبنی بر اینکه اقدام به تسخیر سفارت آمریکا در ۱۳ آبان ۱۳۵۸ و بحران متعاقب آن تصمیمی در راستای تحقق استقلال ملی و تأمین مصلحت کشور بوده است، به موارد ذیل اشاره کردند:
1-  قطع کامل نفوذ و مداخله آمریکا تاریخ معاصر ایران به ویژه از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ تا پیروزی انقلاب اسلامی مملو از مداخلات مستقیم و غیر مستقیم آمریکا در امور داخلی ایران و حمایت همه جانبه از رژیم پهلوی بود سفارت آمریکا در تهران به مرکز فرماندهی این مداخلات و جاسوسی تبدیل شده بود و تسخیر این مرکز، اقدامی ضروری برای قطع این نفوذ و تثبیت واقعی استقلال کشور پس از انقلاب بود . این گروه همچنین به این طرح این موضوع نیز پرداختند که پاسخ به تهدیدات و توطئه های آمریکا علیه انقلاب نوپا پس از پیروزی انقلاب دولت آمریکا و عوامل داخلی آن از طریق سفارت به طور مستمر در حال برنامه ریزی و اجرای توطئه های گوناگون علیه نظام نوپای جمهوری اسلامی بود و اسناد به دست آمده از سفارت نیز گواه این مدعاست. این اقدام یک واکنش پیشگیرانه و دفاعی در برابر این تهدیدات محسوب می‌شد.
3- تحکیم پایه های انقلاب و استقلال سیاسی تسخیر سفارت آمریکا به عنوان نماد اصلی سلطه خارجی، موجب تحکیم پایه های مردمی انقلاب، افزایش وحدت ملی در برابر دشمن خارجی و تثبیت استقلال سیاسی ایران در عرصه بین المللی گردید. این رویداد نشان داد که ایران جدید، دیگر تحت نفوذ و اراده قدرت‌های بزرگ عمل نخواهد کرد .
۴. اجتناب ناپذیری در شرایط انقلابی در شرایط انقلابی و با توجه به عمق نفرت عمومی از سیاستهای آمریکا و سوابق مداخله جویانه ان و همچنین عدم پاسخگویی دولت آمریکا به خواسته‌های ملت ایران (مانند استرداد شاه و اموال ملت، این اقدام یک حرکت خودجوش دانشجویی با پشتوانه مردمی بود که در راستای تحقق شعارهای اصلی انقلاب یعنی "استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی" صورت گرفت
 5- پیامدهای بلندمدت مثبت برای مصلحت کشور اگرچه این اقدام هزینه ها و مشکلاتی از جمله تحریم ها و فشارهای بین المللی را در پی داشت، اما در بلندمدت موجب تقویت خودباوری ملی، اتکا به توان داخلی و اتخاذ سیاست خارجی مستقل و عزتمندانه شد. این موارد از ارکان اصلی مصلحت کشور در درازمدت محسوب می‌شوند تقابل با غربگرایی وادادگی و حرکت به سمت منافع ملی واقعی از دستاوردهای این اقدام است.
در ادامه  اعضای گروه  «آوانگارد»  از گیلان نیز استدلال خود را در مخالفت با گزاره به این شرح بیان کردند:
در این مناظره ما با رویکردی تحلیلی و علمی به بررسی این گزاره می‌پردازیم که تسخیر سفارت آمریکا در سال ۱۳۵۸ در راستای استقلال ملی و مصلحت کشور بود. نقطه عزیمت ما در این تحلیل تفکیک میان نیت کنشگران و پیامدهای ساختاری کنش است از این رو تمرکز ما نه بر قضاوت ارزشی درباره فاعلان بلکه بر تحلیل عملکرد و نتایج واقعی اقدام در سطح ملی و بین المللی است. در این چارچوب سوژه ما کنشگران انقلابی در سال ۱۳۵۸ هستند؛ آنها که در شرایطی پرتنش اقدام به تسخیر سفارت آمریکا کردند. ما به این کنش نه از منظر نیت‌ها بلکه از زاویه ی عملکرد و کارکردهای آن می نگریم.

تحلیل ما بر پایه نظریه‌های تلفیقی شکل می‌گیرد در سطح کلان از نظریه های روابط بین‌الملل نظیر رئالیسم تدافعی که امنیت و بقاء دولت را هدف اصلی می‌داند. نهادگرایی لیبرال که بر کارکرد تعامل و قواعد بین‌المللی تأکید دارد و ساختارگرایی که ساختار قدرت جهانی را تعیین کننده کنش دولت ها می‌داند بهره می‌گیریم. در سطح داخلی نیز از نظریات کنش، جمعی کارکردگرایی سیاسی و تحلیل نهادها استفاده می کنیم. در این مسیر ما استقلال را نه به عنوان صرف نفی سلطه، بلکه به عنوان توانایی بازیگری مؤثر در نظام بین الملل و تصمیم سازی.
این گروه در ادامه صبحت های خود بیان کردند: استدلال ما بر این اساس استوار است که اگرچه تسخیر سفارت در شرایط هیجانی و پس از یک انقلاب ضد سلطه رخ داد و هدف آن مقابله با نفوذ یک قدرت متخاصم بود اما پیامدهای ساختاری و بلندمدت آن نه تنها در راستای استقلال و مصلحت کشور نبود بلکه برخلاف آن عمل کرد.
در تحلیل دیالکتیکی می توان اینگونه استدلال کرد پیشنهاد این اقدام نفی سلطه و دستیابی به استقلال بود؛ یعنی تصور بر این بود که با تسخیر نماد نفوذ آمریکا مسیر استقلال هموار می شود.  در رد این پیشنهاد، پیامدهای عینی و عملی کنش بود. فروپاشی دولت موقت، آغاز بحران مشروعیت بین المللی، گسترش تحریم ها، قطع روابط دیپلماتیک و بسته شدن راه گفت‌وگوهای ملی. در این میان، آنچه باید مورد توجه قرار گیرد، ساخت عقلانی تری است که در بسیاری از انقلاب های موفق رخ داد، یعنی حرکت از احساس انقلابی به عقلانیت استراتژیک از نفی صرف به بازسازی فعال ساختار قدرت داخلی و تعامل هوشمند با جهان.
در ادامه استدلال خود این گونه آوردند که: با بهره گیری از الگوی استدلال فرض و حکم نیز می توان چنین گفت هر اقدامی که فرصت های تاریخی ملت را کاهش دهد، جایگاه بین المللی کشور را تخریب کند و موجب انسداد سیاسی داخلی شود، در حکم آن است که خلاف مصلحت ملی است. تسخیر سفارت چنین پیامدهایی داشت: نه تنها ارتباط با آمریکا بلکه با بسیاری از کشورهای غیرمتعهد و بیطرف را نیز تضعیف کرد؛ گفتمان انقلابی را از آرمان عدالت خواهی به نماد هیجان و بحران تبدیل کرد؛ و فرایند نهادسازی را به حاشیه راند. بنابراین این اقدام اگرچه انقلابی بود اما غیر عقلانی، پرهزینه و از منظر ،تاریخی مخل مصلحت ملی به شمار می آید.
به عبارت دیگر ما در تحلیل خود با پذیرش پیچیدگی پدیده های سیاسی بر آنیم که هیچ کنش، انقلابی بدون تحلیل ساختاری از نظام بین الملل، قابل دفاع نیست. تسخیر سفارت، استقلال را به تقابل نمادین تقلیل داد و مصلحت را به شعار تقلیل بخشید؛ و این همان فاصله ای است که ما در این مناظره می خواهیم به آن توجه دهیم.

گروه داوران این مسابقه خانم دکتر صدیقه ببران عضو محترم هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، آقای دکتر علی مرشدی زاد عضو محترم هیئت علمی دانشگاه شاهد، آقای دکتر ابراهیم حاج خان میرزای صراف عضو محترم هیئت علمی دانشگاه علم و فرهنگ و همچنین  گروه داوران دانشجویی، خانم مهکامه رمضانی عضو گروه قهرمان نهمین دوره مسابقات ملی مناظره دانشجویان ایران، آقای علیرضا هاشم زادگان عضو گروه قهرمان هفتمین دوره مسابقات ملی مناظره دانشجویان ایران، آقای علیرضا غلامی عضو گروه قهرمان یازدهمین دوره مسابقات ملی مناظره دانشجویان ایران بودند که با نظر این داوران گروه آوانگارد با  122 امتیاز برنده این مسابقه شد و گروه وصال با 100 امتیاز از دور رقابت ها حذف شد.