امیدوار در میانه فروپاشی، روایتی ناگفته از مناظره دانشجویی
گزارش «روزنامه اصفهان زیبا» از «مسابقات ملی مناظره دانشجویان ایران»
به گزارش روابط عمومی سازمان دانشجویان ایران، روزنامه اصفهان زیبا در شماره 5113 (18 خردادماه) خود به بررسی گروه‌های شرکت‌کننده در مسابقات ملی مناظره دانشجویان ایران و تجربه‌های آن‌ها پرداخته است که در ادامه می آید:
سیزدهمین دوره مناظرات دانشجویی چند هفته قبل در سه مرحله استانی منطقه ای و کشوری برگزار شد و بیش از هزار گروه دانشجویی در آن شرکت کردند؛ رقابتی گسترده، اما در عین حال روایت گر پرسش هایی عمیق تر از صرفا برد» و «باخت».
در پایان گروه «سوفار» از همدان عنوان برترین گروه کشور را از آن خود کرد؛ اما آنچه در هیاهوی این موفقیت‌ها کمتر شنیده شد، قصه هایی است از شکست های پنهان و تلاشهای بی نام مناظره، آن گونه که انتظار می رود، تمرینی است برای شنیدن دیگری برای ایستادن در میانه تضارب آرا نه افتادن در ورطه تخریب و تقابل تمرینی برای اندیشیدن پرسیدن و شنیدن در جامعه ای که شاید بیش از هر زمان دیگری از گفت و گو فاصله گرفته است.
برای اصفهان این دوره تنها یک مسابقه نبود؛ بلکه تجربه ای بود تربیتی اخلاقی و شاید اجتماعی که در دل خود فهمی تازه از گفت و گو را به دانشجویان آموخت؛ فهمی فراتر از داوری ها جام ها و تریبون ها.
اصفهان؛ همواره درخشان در میدان گفت و گو
در سال‌های اخیر نام اصفهان همواره در میان ستارگان مناظره دانشجویی کشور درخشیده است. در دوره یازدهم گروه «جهاد علمی» از جهاد دانشگاهی واحد اصفهان به مقام نایب قهرمانی کشور رسید. اسماعیل شیری عنوان «سخنران برتر» را از آن خود کرد. همچنین سمیرا قاسمی، مدیر سازمان دانشجویان جهاد دانشگاهی واحد اصفهان لوح و تقدیر نامه دبیر اجرایی برتر را دریافت کرد. در دوره سیزدهم ابراهیم کمالی، مدیر سازمان دانشجویان واحد صنعتی اصفهان دبیر اجرایی برتر در مرحله مقدماتی شناخته شد.
این افتخارات چیزی فراتر از جوایز و القاب هستند؛ چرا که آن‌ها نشانه هایی هستند از ریشه دار شدن فرهنگ استدلال ورزی، گفت و گو و تفکر انتقادی در میان دانشجویان اصفهان اما امسال مناظرات دانشجویی برای اصفهان از مسیری غریب پیش رفت.
گروه «واره» از اصفهان در ابتدا و نیز میانه راه با حضوری مقتدرانه در مرحله استانی ظاهر شد؛ گروهی که از نگاه داوران یکی از غنی ترین و آماده‌ترین گروه ها بود.
اما آنچه یک گروه را تا سکو می برد، تنها قدرت استدلال نیست بلکه اعتماد، همدلی و تعهد است. مناظره پیش از آن که جدال اندیشه ها باشد، آزمون بلوغ جمعی است.
آنچه در ظاهر نمایان نبود، بحران هایی بود که از درون گروه واره آغاز شده بود؛ تنش های درون گروهی و تزلزل در اعتماد متقابل رقابتی که می‌توانست به افتخاری دیگر بینجامد به انصراف انجامید؛ تصمیمی تلخ که اصفهان را از حضور در مرحله کشوری محروم کرد.
در آوار نا امیدی کسی که ماند و ساخت
با این حال نقطه روشن این روایت از دل انصراف و شکست به چهره‌ای برمی گردد که راه متفاوتی را برگزید. محمد طالبی که در میانه فروپاشی گروه جایی که بیشتر اعضا ترجیح دادند کناره بگیرند و در تلخی شکست فرو روند، او راهی دیگر را انتخاب کرد و آن راه امید بود.
محمد به جای ترک میدان با پذیرش چالش ها و انعطاف در تصمیم به گروه «سوفار» از همدان پیوست گروهی که در نهایت قهرمان کشور شد. این تصمیم فقط یک جابه جایی نبود؛ نوعی ایستادن و تاب آوری بود. او یک سخنور صرف نبود بلکه ستون روانی گروه شد، کسی که بحران را جذب و به انگیزه تبدیل کرد. اغلب در هر گروه و جمع موفقی کسی وجود دارد که بیشتر از آنکه دیده شود، می‌سازد؛ کسی که با آرامش ناکامی ها را به امید تبدیل می کند.
اما باید به یاد داشت که مناظره فقط میدان رقابت نیست بلکه مدرسه اخلاق است. جایی برای تمرین گذشت انعطاف پذیری و ماندن وقتی ماندن سخت ترین گزینه است.
نشان خواجه نصیرالدین طوسی سمبل امید، اخلاق و دانایی
در پایان این رقابت نشان خواجه نصیر الدین طوسی به گروه قهرمان و محمد طالبی در این گروه اهدا شد؛ نشانی که تنها یک یادبود نیست بلکه حامل مفهومی استوار در تاریخ اندیشه ایرانی ست خواجه نصیر، چهره‌ای جاویدان در علم و فلسفه در عصری پرتنش و پرتعارض راه گفت و گو را برگزید. او تنها یک منجم و متکلم برجسته نبود بلکه سیاست ورزی دانا بود که قدرت استدلال و گفت و گو را به عنوان ابزار تعامل در یکی از بحرانی ترین دوره‌های تاریخ ایران به کار بست. اهدای این نشان به قهرمان مناظرات یادآور این نکته است که پیروزی در این میدان نه به تسلط بلکه به درک، تعادل و گفت وگوی مؤثر راه می برد.
و این جاست که مناظره معنایی فراتر از رقابت پیدا می کند که اگر آن را صرفاً جدالی برای پیروزی بدانیم از گوهر آن دور مانده ایم. مناظره تمرینی ست برای ساختن نه تخریب برای شنیدن نه فقط سخن گفتن و برای دیدن راستی در چشمان کسی که با ما هم نظر نیست. سیزدهمین دوره مناظرات دانشجویی با قهرمانی یک گروه به پایان رسید، اما آن چه باقی ماند درس‌هایی بود که به زندگی نزدیک تر بودند تا به رقابت در جهان پر از آوا و صدا، گاهی باید گوش سپرد به آنهایی که میراث دار دانایی هستند و به هر روی شعله امید را زنده نگه می دارند.
نظر شما :